Jan Paweł II wywarł wielki wpływ na dzieje współczesnego świata, tak w wymiarze powszechnym, jak i lokalnym oraz indywidualnym. W swoim nauczaniu wskazywał, jak żyć pełniej, bardziej po ludzku, jak w praktyce realizować przykazanie miłości. Podczas kanonizacji naszej Patronki – św. Kingi podkreślił, że dotyczy to także działalności publicznej, w tym życia społeczności lokalnych: Niech i tu nie braknie ducha służby, uczciwości, prawdy, troski o dobro wspólne nawet za cenę wielkodusznej rezygnacji ze swego (…). Niech i w tych dziedzinach nie zabraknie pragnienia świętości, którą zdobywa się przez kompetentne, służebne działanie w duchu miłości Boga i bliźniego.
Niemal od początku pontyfikatu bardzo wielu ludzi, kierując się potrzebą serc, pragnęło wyrazić w różnorakich formach swoją wdzięczność Janowi Pawłowi II. Czyniły tak również liczne społeczności lokalne. Miasta, które odwiedził na swoich pielgrzymich szlakach (54), upamiętniały te odwiedziny w różnoraki sposób Blisko 300 miast i gmin nadało Ojcu Świętemu honorowe obywatelstwo. Ponad 400 szkół nosi Jego imię, podobnie
jak niezliczone ulice, place, instytucje. W Polsce stoi już blisko 150 pomników Jana Pawła II
Miasta i gminy „papieskie” pragną współdziałać – nie tylko w celu jak najgodniejszego upamiętnienia Pontyfikatu Przełomu Tysiącleci, ale także po to, by uczestniczyć we wprowadzaniu przesłania Jana Pawła II w nasze codzienne życie. Pragniemy także wymieniać doświadczenia, jakie uzyskujemy w tym działaniu w każdej z naszych małych ojczyzn.
Wydaje się, że najwłaściwszymi miejscami tego współdziałania są: Jego rodzinne Wadowice, Częstochowa i Kalwaria Zebrzydowska, a przede wszystkim Kraków, o którym sam tak mówił podczas I pielgrzymki do Ojczyzny:
Kraków od najmłodszych łat mojego życia, od lat dziecięcych jeszcze, był dla mnie szczególną syntezą wszystkiego, co polskie i co chrześcijańskie. Zawsze mówił mi o wielkiej przeszłości mojej Ojczyzny. Zawsze najpełniej wyrażał jej dzieje. Kraków, stary, który pamiętam z lat młodzieńczych i studenckich, nawet jeszcze okupacyjnych i Kraków nowy – ten który wraz z powstaniem Nowej Huty rozrósł się już trzykrotnie w stosunku do tego przedwojennego – a może i więcej ten, w którego problemach uczestniczyłem jako duszpasterz, jako profesor, jako biskup, jako kardynał.
Dzisiaj ten mój umiłowany Kraków witam jako pielgrzym
Wyrażamy nadzieję, że odpowiednim miejscem i strukturą tego współdziałania będzie Centrum Jana Pawła II, którego założenie wspólnie przygotowują: Metropolita Krakowski, Ksiądz Arcybiskup Stanisław Dziwisz, władze miasta Krakowa oraz inne środowiska.
Zebrani dziś przedstawiciele miast i gmin papieskich powołują zespół koordynacyjny, który – wykorzystując bazę techniczną Związku Miast Polskich – rozpatrzy różne możliwości i zaproponuje jak najlepsze formy współdziałania z przyszłym Centrum Jana Pawła II w Krakowie – Łagiewnikach.